Τελικά Ισχύει το «Αν Δεν Μπαζώσεις Δεν Χτίζεις»;

Είναι, άραγε, αλήθεια ότι είναι ένας επίδοξος γυναικάς ή ακόμη κι ένας τυπικός άνδρας που θέλει να εξαργυρώσει εισιτήριο στον παράδεισο, παρέα με τις πιο καυτές γυναίκες, πρέπει πρώτα να περάσει από την κόλαση, πηδώντας μπάζα; 

Πριν απαντήσουμε ας πούμε το εξής… 

Και μόνο που τίθεται αυτό το ερώτημα λέει από μόνο του πολλά. 

Λέει, ας πούμε, ότι οι άνθρωποι έχουμε την τάση να κρίνουμε έναν άνδρα βασισμένοι στην ποιότητα των γυναικών που πηδάει. 

Τους χωρίζουμε σε Κυρίαρχους και σαβουρογάμηδες…

Κάποτε συζητούσα επ’ αυτού με ένα φιλαράκι. Παρακάτω παραφράζω τα λόγια του, επιχειρώντας, όμως, να τα μεταφέρω με ακρίβεια.  

Ένας Φίλος Είπε…

Η ιδέα ότι πρέπει να πηδήξεις πολλές όχι και τόσο κορυφαίες γυναίκες, για να μπεις στις πιο ελκυστικές δεν είναι καθόλου πειστική, μου έλεγε. 

Αρκεί μία και καλή για να φεύγουν τα χοντρά.

Δεν χρειάζεσαι άλλες για να γεμίζεις το κενό.  

Αυτό είναι αρκετό. Όποια κι αν είναι αυτή η μία. Όπως κι αν είναι αυτή η μία. 

Αρκεί ως «σκαλοπάτι», για να φτάσεις στα τοπ μουνιά. 

Αυτά έλεγε ο φίλος. 

Οι προσωπικές μου εμπειρίες μου δίδαξαν πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο «αν δεν μπαζώσεις δεν χτίζεις» και στο «μία για τα χοντρά είναι υπεραρκετή». 

Από τη μία, οι άνδρες που δεν μπαζώνουν και έχουν τον πήχη πιο ψηλά και από τον Όλυμπο, είναι άνδρες που καταλήγουν να μην ανεβαίνουν ούτε το Διονυσοβούνι. 

Είναι οι ίδιοι που αποκαλούν τις γυναίκες πουτάνες, απλά γιατί δεν τους κάθονται, αλλά δεν τρώνε τα μουνιά που θα τους κάθονταν, γιατί έχουν μεγάλα βλέφαρα, μυτερούς αγκώνες ή υπερβολικά μικρούς αντίχειρες. 

Το «αν δεν μπαζώσεις δεν χτίζεις» είναι σωστό για άλλον έναν λόγο… 

Γιατί, παιχτούρα μου, αν περιμένεις να ρίξεις το 8άρι, μπορεί να χρειαστεί να περιμένεις καιρό. 

Θα υπομείνεις μεγάλες και σκληρές περιόδους ξηρασίας, ειδικά αν είσαι ένας τυπάκος που δεν έχει βάλει γερά θεμέλια στο παιχνίδι και δεν έχει καταφέρει να γίνει Κυρίαρχος.

Αυτές οι περίοδοι δεν είναι κακές μόνο και μόνο, γιατί θα φουσκώσουν υπερβολικά πολύ τον δεξί σου δικέφαλο. 

Ακόμη παραπάνω: θα σε κάνουν να ξεχάσεις το φλερτ και να χάσεις κάθε οικειότητα με το γυναικείο φύλο. 

Θα ξεκινήσεις να βρωμάς αγαμησίλα και, να ξέρεις αδερφέ, οι γκόμενες θα το μυρίζουν, όπως τα σκυλιά μυρίζουν τον φόβο. 

Θα αναρωτηθείς τώρα: «Μου προτείνεις, λοιπόν, να μπω στην πρώτη πόρτα που θα ανοίξει;». 

Και εγώ θα σου απαντήσω και ναι και όχι. 

Η πρόταση του φίλου μου για ένα φακμπαντιλίκι με μια κοπέλα που δεν είναι απουσιολόγος στην ομορφιά, αλλά δεν μένει και μετεξεταστέα μπορεί σίγουρα να σε γλιτώσει από τη βρώμα της αγαμίας και να μην αφήσει την αυτοπεποίθησή σου να πληγωθεί ανεπανόρθωτα. 

Ωστόσο, θα πρέπει κι αυτή η μία να σε καυλώνει. 

Και θα πρέπει το ότι υπάρχει αυτή η μία πόρτα, να μην σε εμποδίζει να μπεις και σε μια δεύτερη. 

Το μπάζωμα δεν είναι, λοιπόν, μια καλή πρακτική, αν εσύ σκέφτεσαι ότι θα μπαζώνεις αβέρτα κουβέρτα. 

Γιατί το να πηδιέσαι με ό,τι φόλα κυκλοφορεί, εγκυμονεί πολλούς κινδύνους, τους οποίους ίσως δεν διακρίνεις άμεσα, όταν το μόνο που βλέπεις μπροστά σου είναι μια τρύπα έτοιμη να γεμίσει με το πουλί σου. 

Και δεν στα λέω έτσι αυτά… 

Μπαζώματα Βγαλμένα Από Τη (Δική μου) Ζωή

Έχω βρεθεί και στα δύο δωμάτια: και σε αυτό που ανοίγεις ό,τι πόρτα βρίσκεται μπροστά σου και σε εκείνο που απλά ψάχνεις την ιδανική πόρτα που οδηγεί σε άλλες πόρτες. 

Στο πρώτο δωμάτιο, η πρώτη πόρτα που άνοιξε ήταν ένα 5άρι. 

Καλό σώμα, για τον πούτσο πρόσωπο. 

Ξεκαυλώσαμε μερικές φορές παρέα, αλλά δεν γούσταρα και πολύ. 

Την ίδια περίοδο ένας φίλος μου πρότεινε να γνωρίσω ένα ξανθό 8αράκι. 

Μες στην απελπισία μου, τον ακολούθησα σε ένα κλαμπ, όπου έφερε τη φίλη του. 

Καθώς αυτή πλησίαζε, εγώ αναρωτιόμουν πότε στον πούτσο θα έρθουν οι άλλοι 3 βαθμοί. 

Γιατί μέσα στην σκοτεινιά του κλαμπ και την αλκοολική μου θολούρα, μπορούσα να καταλάβω ότι μπροστά μου δεν είχα τίποτα παραπάνω από ένα 5άρι. 

Αρκετά καυλωμένος, πείστηκα να πάω μαζί της στο σπίτι μου. 

Τα φώτα άνοιξαν και διαπίστωσα πως εδώ είχαμε να κάνουμε (εν τέλει) με ένα 4άρι. 

Δεν είχα γαμήσει ποτέ ξανά ένα 4άρι. 

Και ούτε πρόκειται να το κάνω τώρα πια που έχω γίνει «Κυρίαρχος στο Παιχνίδι».

Εκείνη την ημέρα, όμως, καθώς η μελάτη μου ψωλή χωνόταν μέσα της, κατάλαβα πόσο θλιβερό μπορεί να είναι ένα σεξ. 

Εκείνη φώναζε λες και την έσφαζα, αλλά εγώ δεν κατάφερα να τελειώσω ποτέ. 

Όταν η φασούλα (αλλά όχι εγώ) τελείωσε, το κορίτσι ντύθηκε και έφυγε σιωπηλά. 

Το πουλί μου δεν σκλήρυνε καν στο ντουζ που έκανα, για να ξεπλύνω τη βρώμα που είχε προσγειωθεί στην ψυχή μου. 

Και πώς να σκληρύνει; 

Είχα πηδήξει μια οριακά άσχημη και μία εντελώς άσχημη τύπισσα στη σειρά. 

Ήταν καλές, ευγενικές και πρόθυμες, αλλά δεν έκαναν τίποτα, για να σηκώσουν το ηθικό, την αυτοπεποίθηση ή την πούτσα μου. 

Μάλλον το αντίθετο συνέβαινε. 

Στο μεταξύ τα πράγματα άλλαξαν, όταν εντελώς τυχαία γνώρισα ένα 8,5άρι, το οποίο επίσης εντελώς τυχαία (καθότι τότε δεν ήξερα πώς να παίξω το παιχνίδι) μου έκατσε. 

Το ένα 8,5άρι έφερε το άλλο, αδερφέ. 

Άρα…

Δεν θα σου κρύψω, ότι μέχρι να Κυριαρχήσω παντελώς και να αποκτήσω τον έλεγχο της σεξουαλικής μου ζωής, δεν έπαψα να μπαζώνω. 

Όμως, πια δεν μπάζωνα με ό,τι για τον πούτσο υλικά έβρισκα στον δρόμο μου. 

Κράτα, λοιπόν, αυτό το μάθημα από τον φίλο σου στο Manliness. 

Μπάζωσε, για να χτίσεις, αλλά μην γαμάς παντελώς τα στάνταρ σου, γιατί αν το κάνεις, τα θεμέλια θα είναι σαθρά και ο πύργος δεν θα σηκωθεί ποτέ. 

Μην συνηθίσεις να πηδάς τις πιο χάλια γυναίκες. 

Γιατί αυτό μπορεί να είναι για την αυτοπεποίθησή σου τόσο κακό, όσο κακή είναι και η ακούσια αγαμία.

Βέβαια εσύ δεν θέλεις ούτε την αγαμία ούτε τα κακογαμήσια…

Κάνε ένα κλικ εδώ, και άνοιξε τον δρόμο που θέλεις να ανοίξεις.