Στο Παιχνίδι Ό,τι Δηλώσεις Είσαι
Είσαι έξω.
Το γκομενάκι κάθεται απέναντι.
Τίμιο 8αράκι.
Δεν τολμάς να της μιλήσεις.
Λογικό… αφού δεν είσαι ακόμη «Κυρίαρχος στο Παιχνίδι».
Ο Κυρίαρχος δεν έχει αναστολές.
Δεν φοβάται.
Δεν είναι αμήχανος.
Και καμιά δεν τον χαρακτηρίζει κρίπουλα.
Η αμηχανία, παιχτούρα μου, είναι ο χειρότερος εχθρός σου.
Είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγεις όπως η πόρνη τα γλωσσόφιλα, όταν προσεγγίζεις κοπέλες.
Βέβαια, καταλαβαίνω απόλυτα τους προβληματισμούς σου, ιδίως αν είσαι στα πρώτα σου βήματα.
Κάποια στιγμή, απείχα και εγώ από το παιχνίδι. Και η επιστροφή μου στην… αγορά εργασίας, ήταν μακράν μια από τις δυσκολότερες φάσεις που έχω ζήσει.
Έβγαινα, γνώριζα κοπέλες, αλλά κάτι με σταματούσε, όταν επρόκειτο να κάνω το επόμενο βήμα.
Μπορεί να ήμουν ο τύπος που είχε καταφέρει να κάνει το πιο καυλιάρικο θηλυκό του μαγαζιού να χορέψει και να βγάλει στοράκι μαζί του, αλλά όχι μπρο μου. Όχι.
Δεν θα άγγιζα. Δεν κλιμάκωνα. Δεν έκανα το βήμα να την φασώσω. Και φυσικά, ΔΕΝ γάμαγα.
Τι με φόβιζε στην πραγματικότητα;
Στην καλύτερη θα κέρδιζα ένα φιλάκι και στην χειρότερη ένα χαστουκάκι.
Σιγά τα αυγά.
Το πιο πιθανό στην περίπτωση που το γκομενάκι δεν με γούσταρε, θα ήταν απλά να απομακρυνθεί ή να προβάλει κάποια δικαιολογία.
Και το ήξερα καλά αυτό.
Τι με κρατούσε, λοιπόν, πίσω;
Η ΑΜΗΧΑΝΙΑ!
Δεν με προβλημάτιζε το ότι δεν θα κέρδιζα το φιλί ή το ότι μπορεί να έτρωγα ένα χαστούκι.
Με προβλημάτιζε απλά το επακόλουθο συναίσθημα της απόρριψης.
Αναρωτιόμουν τι θα πω και πώς θα το σώσω.
Πώς θα ανακτήσω την ψυχραιμία μου;
Πώς θα συνεχίσω να χορεύω;
Πώς θα έχω την εικόνα του άνδρα που Κυριαρχεί στο Παιχνίδι, όταν οι γύρω μου θα δουν ότι δεν μπορώ καν να φασώσω ένα γκομενάκι;
Αυτός ακριβώς ο φόβος της αμηχανίας με έκανε εντελώς απρόθυμο να προσεγγίσω την όποια κοπέλα και ολοφάνερα λιγότερο ελκυστικό στα μάτια της.
Η τόλμη, αδερφέ, είναι ένα υπερόπλο.
Κι εγώ, απλούστατα, δεν το είχα στα χέρια μου.
Στην πραγματικότητα, δεν σου λέω να αγνοήσεις τις απορρίψεις και να ξεκινήσεις να παίζεις έχοντας άγνοια κινδύνου.
Δεν σε προσκαλώ σε ένα ατελείωτο τσιμπούσι με βαρυστομάχιασμα από ξαναζεσταμένες χυλόπιτες.
Και, προς θεού, δεν προσπαθώ να σου πω να κάνεις κίνηση να φασώσεις κάθε ζευγάρι χείλη που περνά από μπροστά σου.
Σου λέω απλά να αφήσεις στην άκρη τα «κοινωνικά πρέπει», γιατί όπως φαίνεται το μόνο που καταφέρνουν είναι να σηκώνονται ως εμπόδια μπροστά σου, κάθε γαμημένη φορά που πας να κάνεις το αετίσιο σου πέταγμα, γύπα μου.
Τώρα: δεν θα φανείς σε καμία περίπτωση κρίπουλας, αν όταν πας και προσεγγίσεις την κοπέλα, δεν σκέφτεσαι από μέσα σου «ρε μαλακά… λες να με περάσει για κρίπουλα;».
Ξεκίνα να φέρεσαι φυσικά και απλούστατα φρόντισε να επιδεικνύεις τις προθέσεις σου.
Όχι στο πρώτο δευτερόλεπτο, αλλά σχετικά σύντομα.
Στα πρώτα ραντεβού, κάνω πάντα κίνηση για φασωματάκι γύρω στα 15-20 λεπτά.
Πολλές φορές δεν κερδίζω το πολυπόθητο φιλί.
Και ξέρω και γιατί δεν το κερδίζω.
Γιατί το γκομένακι σκέφτεται «είσαι ένας ωραίος άνδρας που ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, αλλά κάτσε να γνωριστούμε λίγο καλύτερα, πριν περάσουμε στην επόμενη πίστα».
Εγώ πάλι σκέφτομαι τα πράγματα ως εξής:
«Είμαι άνδρας και είσαι γυναίκα. Με ελκύεις. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και θα έπρεπε να είναι τιμή σου. Βρισκόμαστε σε ένα ραντεβού. Γιατί να σπαταλήσουμε τον χρόνο μας με ιστορίες από το δημοτικό ή από τις εμπειρίες σου στο πρόσφατο ταξίδι σου στη Σέριφο κούκλα μου;».
Όπως θα ξέρεις, αν είσαι αλάνι, αυτός που έχει το πιο ισχυρό επιχείρημα, έχει και το πάνω χέρι στην κοινωνική αλληλεπίδραση.
Και το δικό μου επιχείρημα είναι εξαιρετικά στιβαρό. Τόσο που καμιά γκόμενα δεν μπορεί να το σπάσει.
Αν η τύπισσα επιχειρήσει να με κάνει να ντραπώ ή υπονοήσει ότι ήμουν προσβλητικός, ότι η κίνησή μου ήταν ανάρμοστη ή οποιαδήποτε άλλη παπαρολογία, τότε απλούστατα κάνω πως δεν την ακούω.
Της εξηγώ ότι είναι και γαμώ τα μωρά (όκει, δεν το λέω ακριβώς έτσι) κι ότι κάθε άνδρας θα ήθελε να την φιλήσει.
Το ίδιο ισχύει και με τις τύπισσες που γνωρίζω στον δρόμο.
Όταν μου λένε «συγγνώμη… μου την πέφτεις;». Απαντώ πως φυσικά και τους την πέφτω και πως σίγουρα δεν είμαι ο πρώτος που το κάνει.
Μέσα μου, βέβαια, ξέρω ότι το κάνω καλύτερα.
Όλα οδηγούν σε ένα κοινό σημείο: τελικά, πρέπει να αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεών σου.
Αν μόνος σου πιστεύεις ότι είναι κακό να κάνεις κίνηση, το πιο πιθανόν είναι να φανείς όντως κρίπουλας και να προδικάσεις ένα άκυρο πιο μεγάλο κι απ’ τις ανασφάλειές σου.
Και, φυσικά, ισχύει το αντίθετο.
Είναι μακράν πιο συμφέρον για εσένα να μπαίνεις στον κόσμο των προσεγγίσεων με απόλυτη αυτοπεποίθηση.
Σκέψου έναν αθλητή που πάει να πηδήξει στο σκάμμα και λέει «τα μούτρα μου θα φάω, δεν πρόκειται να φτάσω τον στόχο».
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που μια κοπέλα θα τολμήσει να σε πει κρίπουλα, θυμήσου ότι ίσως όντως να υπήρξες κρίπουλας και ότι για αυτό φταις εσύ και μόνο εσύ.
Γιατί δέχτηκες ότι σου επέβαλαν και δεν τόλμησες να παλέψεις για τα «θέλω» σου.
Θέλει δουλειά, φίλε, για να γίνεις ένας άνδρας αυτόνομος που δεν θα επηρεάζεται από ό,τι του επιβάλλουν.