Ένα-Eνα τα Bήματα…

Κάποτε, υπήρξε μια εποχή που την έβγαζα μόνος στο δωμάτιο για να σκέφτομαι γιατί στον πούτσο δεν μπορούσα να πηδήξω μια σέξι γκόμενα. Η αλήθεια είναι ότι είχα πιάσει πάτο.

Πόσοι από μας έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση; Αμέτρητοι.

Κάποιοι που με διαβάζετε τώρα, είστε ακόμα εκεί. Χαζεύετε από κάτω τις καύλες που σας προσπερνάνε και βρίζετε γιατί δεν μπορείτε να απλώσετε το χέρι και να αρπάξετε μία.

Θυμάμαι να κατηγορώ την εμφάνισή μου, τα οικονομικά μου κι άλλα πολλά. Τα έχωνα ακόμα και στους καλούς παίκτες, επειδή νόμιζα ότι μου έπαιρναν όλες τις γκόμενες.

Όσο το σκέφτομαι, μου φαίνεται σαν χθες.

Οπότε, στον τότε εαυτό μου, έχω να πω μια κουβεντούλα:

«Ρε άει γαμήσου.»

Λαμβάνουμε μηνύματα από αρκετούς από εσάς, που λέτε ότι είστε παίδαροι, αλλά δεν μπορείτε να γαμήσετε.

Άλλοι, υποστηρίζετε πως δεν είστε και τόσο ομορφάντρες, και σας φαίνεται αδύνατο ακόμα και να μιλήσετε σε μια γκόμενα.

Υπάρχει βέβαια και η κατηγορία του καρασπασίκλα του κερατά. Σε αυτήν, παίζουν αποκλειστικά κάτι τυπάκια που με φρικάρουν εντελώς.

Θέλουν να έχουν ένα ολόκληρο σχέδιο από την αρχή πριν την πέσουν σε κοπέλα, έτσι ώστε να μην πάει κατά διαόλου η υπόθεση. Ρε αγόρι μου, για παιχνίδι μιλάμε. Δεν πάμε να κάνουμε πειράματα με εκρηκτικά.

Προφανώς, αυτές οι οπτικές είναι λανθασμένες.

Αλήθεια σας λέω ρε μάγκες, σας λυπάμαι. Σας λυπάμαι, διότι κάποτε ήμουν στη θέση σας.

Καμιά φορά που μιλάω σε κάτι απογοητευμένα κορόιδα φιλαράκια, μου λένε τρελά πράγματα.

Όλοι κάνουν σαν τρελοί για να πηδήξουν γκόμενες δεκάρια. Αλίμονο να μην γουστάρουν, μαλάκες είναι;

Μετά βέβαια, το χαλάνε το πράγμα από μόνοι τους. Πώς; Με το να αυτό-ακυρώνονται με μια τελείως μαλακισμένη λογική για το όλο θέμα. 

Αγοράρες μου, μάλλον δεν ξέρετε κάτι.

Το παιχνίδι είναι ικανότητα. Και η ικανότητα αυξάνεται με την εξάσκηση.

Μην περιμένετε να πηδάτε καρακουκλάρες από την πρώτη που θα πετύχετε στο μπαρ της γειτονιάς. Δεν πάει έτσι.

Σκεφτείτε ένα απλό παράδειγμα.

Βάλτε δίπλα-δίπλα έναν ειδικευόμενο γιατρό κι έναν άλλο με είκοσι χρονάκια εμπειρίας. Τι σχέση έχουν; Καμία.

Ο ειδικευόμενος είναι πιτσιρικάς. Δεν ξέρει Χριστό. Ο παλιός έχει στην πλάτη μπόλικη εμπειρία. Όταν αυτός έβλεπε ασθενείς, ο νέος έπινε ακόμα γαλατάκι από το μπιμπερό.

Φυσικά, ο νέος θα καλυτερεύσει στην πορεία, αν και θα είναι ακόμα λίγο μάπα στον εντοπισμό των προβλημάτων. Μόνο με την πάροδο του χρόνου θα γίνει ένας κανονικός γιατρός, που θα μπορεί να κάνει σωστές διαγνώσεις.

Θα περάσουν χρόνια μέχρι να μπορέσει να γίνει αυτό που σπούδασε: Ένας πραγματικός επιστήμονας που θα μπορεί να αναλύει τον κάθε ασθενή και θα τον καθοδηγεί με σωστά βήματα. Κι ο μόνος τρόπος για να το καταφέρει αυτό, είναι με την εξάσκηση και με τον καιρό.

Η πιο σημαντική μου διαπίστωση είναι το «ένα-ένα τα βήματα».

Πάρα πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να μάθουν τη μία και μοναδική τεχνική ή τον ένα και μοναδικό τρόπο να πηδήξουν.

Το ξέρω, επειδή, κάποτε, σκεφτόμουν κι εγώ έτσι. Και έχω τις προτιμήσεις μου σχετικά με τον ποιον θα διαβάσω και τίνος συμβουλές θα ακολουθήσω.

Μόνο που δεν υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος ή μία και μοναδική τεχνική.

Μόνο εσύ μπορείς να σκεφτείς τον τρόπο. Τον δικό σου τρόπο. Μπορούν δύο άνθρωποι να οδηγήσουν το ίδιο αυτοκίνητο με τον ίδιο τρόπο; Όχι βέβαια.

Απλώς, βεβαιώσου ότι θα ακολουθήσεις σωστά τα βήματα. Για αυτό, όταν παίρνεις τα βήματα ένα-ένα, σιγουρεύεις ότι δεν έχεις ξεχάσει κανένα στην πορεία.

Κάτι άλλο που πρέπει να έχεις στο μυαλό σου, είναι να μη βιάζεις τα πράγματα.

Αυτό σημαίνει να είσαι χαλαρός, γενικά. Με την εμπειρία, η στάση αυτή θα σου έρχεται φυσικά, κάθε φορά που είσαι έξω για φαγητό ή ποτάκι.

Βάλε τα θεμέλια από την αρχή και γίνε παικτούρα σε κάθε φάση του παιχνιδιού.

Καταλαβαίνω ότι είσαι ψάρακας σε αυτό και ότι ο σκοπός σου στο παιχνίδι σου ανεβάζει τρελά την αυτοπεποίθηση και σε ενθουσιάζει.

Κυρίως επειδή δεν είχες ποτέ εννιάρια και δεκάρια στο κρεβάτι σου.

Πρόσεξε: Δεν σου ζητάω να χαμηλώσεις τις προσδοκίες σου. Πρέπει όμως να τη «χτίσεις» τη φάση.

Προσωπικά, κατάλαβα ότι είχα πρόβλημα σχετικά με το είδος γκόμενας που ήθελα στην αρχή. Ήμουν πολύ αλαζόνας και ταυτόχρονα ανασφαλής. Ήθελα να φτάσω στο στόχο γρήγορα, χωρίς να μπω στη διαδικασία να μάθω σωστά το παιχνίδι.

Κάπως έτσι, η πρόοδος που έκανα τότε ήταν ελάχιστη.

Γι’ αυτό πρέπει να κάνεις ένα-ένα τα βήματα, όσο προσπαθείς συνεχώς να βγεις από εκεί που νιώθεις άνετα.

Οι γονείς μου μού είπαν ότι έμαθα να περπατάω χωρίς να μπουσουλήσω πρώτα. Αν και αυτό ακούγεται γαμάτο, νιώθω ότι έχασα μια μεγάλη εμπειρία στη ζωή μου.

Οκ, το περπάτημα είναι σαφώς πιο ζόρικο από το μπουσούλημα, αλλά και πάλι, νιώθω λίγο κάπως που δεν το δοκίμασα καν.

Έτσι είναι και το να πηδάς σέξι κουκλάρες. Μετά από κάποιο διάστημα, θα πάρεις το κολάι και θα σου είναι εύκολο. Μη χάσεις όλη την πλάκα του να μαθαίνεις το κάθε βήμα. Έχει κι αυτό τη φάση του.

Αγκαλιές και φιλιά στο μπαρ; Χαμουρέματα στις τουαλέτες; Μηνύματα στο κινητό; Το τελικό «πιστολίδι» στο κρεβάτι; Θα τα γουστάρεις όλα. Αυτό είναι βέβαιο.

Υπάρχει μόνο ένας φόβος στο όλο θέμα.

Δεν είναι άλλος από το να μη φτάσεις στον στόχο, την ώρα που τον σκέφτεσαι. Σκέψου τον σαν αυτό το πρώτο, μικρό βήμα. Πρέπει να το κάνεις λέμε.

Όταν ξεκίνησα πριν από καιρό, ήμουν από αυτούς τους μαλάκες που βλέπεις στις γωνίες των κλαμπ. Πίστευα ότι ένα οχτάρι ήταν στην πραγματικότητα δεκάρι, και δεν είχα τα αρχίδια να το πλησιάσω.

Έτσι, έκανα το πρώτο βήμα εμπρός.

Ποιος χέστηκε για το τι θα γίνει μετά; Αυτό ήταν το σκεπτικό μου. Τελικά, το κατάφερα. Έτσι, προχώρησα στο επόμενο βήμα.

Με αυτό τον τρόπο, προχωράς πιο εύκολα στα βήματα. Ξέρεις καλά πόσο μακριά έχεις φτάσει και μπορείς να παρακολουθείς την πρόοδό σου.

Επίσης, κάποτε είχα κάποια «πιστεύω» που με περιόριζαν.

Ας πούμε, μέχρι να ρίξω το πρώτο μου φιλάκι σε μπαρ, πίστευα ότι δεν ήταν δυνατό. Θυμάμαι να βλέπω έναν δυνατό παίκτη να φιλάει κι άλλη γκόμενα κάθε βράδυ… και να λέω στον εαυτό μου πως πρέπει να είναι παίδαρος.

Πρόσφατα, είδα ξανά τις ίδιες φωτογραφίες κι είπα μέσα μου: «Καλά ρε, τι μαλακίες πίστευα; Εγώ είμαι πολύ πιο ωραίος από αυτόν!»

Τελικά, μου έκατσε το πρώτο πήδημα. Μην περιμένεις να σου πω κάτι για αυτό… τα πικάντικα τα κρατάω για την πάρτη μου.

Μετά, έγινε ξανά και ξανά, σαν να πήρε μορφή χιονοστιβάδας το πράγμα. Όπου χιονονιφάδες, βάλε γκόμενες.

Όπως και να ‘χει, όλοι νομίζω ότι έχουμε κάποια «πιστεύω» που μας περιορίζουν. Όποιος λέει το αντίθετο, λέει ψέματα. Και σε μένα έχουν μείνει μερικά, κι ακόμα προσπαθώ να τα ξεφορτωθώ.

Κάποιοι ψάρακες νομίζουν πως το να πλησιάζεις άγνωστες γυναίκες είναι γελοίο κι αδύνατο.

Άλλοι, νομίζουν πως το να σκάσεις φιλάκι σε μια κοπέλα που ξέρεις κάνα δεκάλεπτο είναι ζόρικο.

Υπάρχει κι η κατηγορία του σινεφίλ.

Όχι ρε αδερφέ, δεν εννοώ αυτούς που πάνε σινεμά και τρώνε ποπ κορν με τον κουβά. Εννοώ αυτούς που νομίζουν πως το να ψωνίζεις γκόμενα σε μπαρ και να την πηδάς το ίδιο βράδυ, γίνεται μόνο στο σινεμά.

Ακόμα και κάποιες παικτούρες, νομίζουν πως το να κάνεις παρτούζα με δύο γκόμενες είναι τρελό ζόρι.

Η αλήθεια βρίσκεται στην ίδια την εμπειρία.

Μόλις τη ζήσεις, ό,τι περιοριστικό «πιστεύω» έχεις, εξαφανίζεται. Μπορεί στο μυαλό σου να προσπαθείς να βρεις λογική σε όλο αυτό, και να καταλαβαίνεις ότι είναι μια τρομερή αντίφαση.

Έτσι, καταστρέφεις το αρχικό σου «πιστεύω» για να φτιάξεις μια καινούρια λογική, η οποία βασίζεται στη νέα σου εμπειρία.

Ωστόσο, είναι κι αυτός ένας λόγος για να κάνεις ένα-ένα τα βήματα. Το θεμέλιο θα υπάρχει. Δεν θα είσαι απλά τυχερός και τελείως ανίδεος για το τι έκανες και τα κατάφερες.

Γιατί; Επειδή θα είσαι έξω και θα δουλεύεις πολύ στο κάθε σου βήμα, μέχρι να βεβαιωθείς ότι το κάνεις σωστά.

Αν δεν τα καταφέρεις, θα ξέρεις πού έκανες λάθος. Αυτό ήταν ένα από τα μεγάλα μου προβλήματα, τον καιρό που χρησιμοποιούσα στάνταρ συμβουλές για όλους.

Δεν ήξερα πού τα έκανα σκατά ή πού τα έκανα όλα σωστά.  Είναι, όμως, πολύ σημαντικό να καταλαβαίνεις τη διαφορά ανάμεσα στη δομή και τον στόχο.

Η δομή του παιχνιδιού σου είναι που σε βοηθάει να πετύχεις τον στόχο, όχι το ανάποδο.

Μια που το ‘φερε η κουβέντα για αυτές τις συμβουλές για όλους…

Πιστεύω ότι είναι η ραχοκοκαλιά του παιχνιδιού για τον πολύ καλό παίκτη. Είναι πράγματα δοκιμασμένα στην πράξη (προφανώς πρέπει να τα δοκιμάσεις κι εσύ, αν θες να τα εφαρμόσεις).

Θα σου φέρουν αποτελέσματα αν τα κάνεις σωστά στο 80% των περιπτώσεων. Παρόλο αυτά, μη γελιέσαι. Δεν θα κάνεις 100% τέλειο παιχνίδι, με το να παίρνεις μόνο συμβουλές και ατάκες από επαγγελματίες του είδους.

Εντάξει, θα σου δώσουν δυο-τρία πραγματάκια που θα κάνουν τις γκόμενες να γελάσουν και θα σε προσέξουν. Αυτό όμως είναι απλά το ξεκίνημα.

Από κει και μετά, πρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Να αυτοσχεδιάσεις και να κάνεις το δικό σου παιχνίδι.

Ο αυτοσχεδιασμός είναι που κάνει το παιχνίδι δικό σου και κανενός άλλου. Δίνει όλο το ζουμί στη συμπεριφορά σου και τραβάει τις γκόμενες σαν μαγνήτης, εφόσον βέβαια το πας καλά.

Η τέχνη, παιχταρά μου, είναι στο να τα βάζεις όλα μαζί.

Σκέψου έναν πίνακα. Στο τελείως χαλαρό, ο ζωγράφος βάζει τις τελευταίες πινελιές. Δεν βιάζεται. Όταν τελειώσει, κάνει ένα βήμα πίσω και τον κοιτάζει. Βλέπει τι δημιούργησε και τι πέτυχε.

Έτσι κι εσύ, κάνε το δικό σου παιχνίδι. Και μη σταματάς να παίζεις, τουλάχιστον μέχρι να βρεις αυτό που ζητάς.